Wie ingenomen is - chronicle 061

7 april 1976

In de eindexamen klas van het Atheneum moesten we een opstel te schrijven. Gewoonlijk waren de onderwerpen van een opstel niet gemakkelijk. We handen de keuze uit een paar verschillende, en het ontbeerde me meestal aan inspiratie om er iets goeds, en vooral leuks, van te bakken.

De eerste keer dat dit goed lukte was toen ik het over een geheel onverwachte boeg gooide. Mijn keuze was gevallen op:

"Wie ingenomen is met zichzelf is reddeloos verloren." L.P. Boon

"Karel! Karel! Verduiveld, waar zit die knul nou weer. Nooit op tijd, nooit aanwezig als je hem nodig hebt." François Maria van Duiventil tot Hoenderhok, ook wel gewoon Frans genoemd, beende woedend door de salon. François heeft de leeftijd van 27 jaar bereikt. Hij is door een erfenis zo rijk geworden dat hij prompt een paar te kleine schoenen kocht, zodat hij er zonder bezwaar naast kan gaan lopen in plaats van ze aan te trekken.

Eén van de tuindeuren ging open en de butler kwam binnen. "Meneer had geroepen?" Geschrokken draaide Frans zich om. "Ja Karel." "Wat was je nu weer aan het doen?" "Ik was de tuin aan het harken meneer", zei Karel op een rustige bedaarde toon. "Je weet toch dat er vanmiddag een dame op bezoek komt?" "Jawel, meneer. Mademoiselle Patricia Blanche, als ik mij niet vergis." "Inderdaad, deze française komt de middag hier bij mij doorbrengen en ik wens niet dat zij merkt dat mijn butler dan in de tuin aan het werk is!" "Zeker meneer, ik heb mij voorgenomen met de tuin klaar te zijn voor de lunch, meneer!" "Uitstekend Karel, ik heb je verder niet meer nodig!" "Tot uw dienst, meneer." Karel maakte aanstalte weer de tuin in te verdwijnen. "Oh Karel, nog één ding. Zeg tegen de kok, dat ik vandaag mijn ei zo wil hebben als ik bevolen heb het te serveren!" "Ik zal het doorgeven, meneer." Hij maakte een kleine buiging en schreed naar de deur. "Karel?" Karel draaide zich met een vermoeid gebaar om. "Ja, meneer?" "Ik wil vanmiddag als mejuffrouw Blanche hier is door niets of niemand gestoord worden, begrijp je." "Zeker meneer, dat heb ik heel goed begrepen." Hij sloot de deur zachtjes.

Frans liep naar een stoel toe en liet zich daar rustig in zakken. Hij sloot even de ogen en een enorme tevredenheid straalde van zijn gezicht. "Dat is toch allemaal heel mooi geregeld. Al het personeel op de butler na vrijaf vanmiddag. De drank gekoeld, de muziek gereed en ook het bed staat klaar." Zich tevreden in de handen wrijvend stond hij op en liep de kamer uit.

Even is het stil.

"Hé, doorspelen! Jos, schiet op! Frans op, daarna Karel met Patricia, allé!"

Frans komt de kamer binnen, gaat op de bank zitten en begint in een dagblad te lezen. Eén keer om de minuut kijkt hij op zijn horloge, vervolgens naar de deur, weer naar zijn horloge, pakt de krant weer op en leest verder.

De deur zwaait open en Karel komt binnen. "De mademoiselle is gearriveerd, meneer." "Fantastisch." zei Frans opspringend en de krant ergens wegmoffelend. "Laat haar maar binnen komen, Karel." "Mademoiselle, mag ik u verzoeken?"

Patricia mocht er wezen, geen enkele man zou dat ontkennen. Vele vrouwen zouden echter snel de schoonheidsfoutjes hebben gezien. Maar Frans niet, hij had zijn hoofd en handen vol. "Dag Patricia, prettig je weer te zien. Neem plaats wil je. Mag ik je iets te drinken aanbieden?" Patricia handelde, tegenstrijdig aan haar kleding, heel gereserveerd en zei op beleefde toon "Een kopje thee graag."

"Stop! Stop! Luister Patricia, je moet Frans om je arm winden, hem inpakken, kluisteren. En dan komt de klap, weet je, je laat hem vallen die eigenwijze zelfingenomen bal, heel diep! Maar eerst moet je hem smachtend aan je voeten hebben! Vooruit, nog een keer! Frans op, daarna Karel met Patricia, allé!"

Frans komt de kamer binnen, gaat op de bank zitten en begint in een dagblad te lezen. Eén keer om de minuut ...

De docent schreef naast de 9 als cijfer: “Goed geslaagde luchtige interpretatie van een zwaarmoedige titel”. Ook stond er een uitroepteken naast de paragraaf over “het naast zijn schoenen lopen”. Maar hoe deze uitgelegd moet worden? Joost mag het weten.